اینترنت اشیا یا به اختصار IoT (Internet of Things)، سیستمی از دستگاه‌های محاسباتی مرتبط، ماشین‌های مکانیکی و دیجیتال، اشیاء، حیوانات یا افراد است که با شناسه‌های منحصربه‌فرد (UID) و توانایی انتقال داده‌ها از طریق شبکه را بدون نیاز به تعامل انسان با انسان یا انسان با کامپیوتر دارند.
یک چیز در اینترنت اشیا می‌تواند فردی با کاشت مانیتور قلب، خودرویی که دارای حسگرهای داخلی برای هشدار به راننده در صورت پایین آمدن فشار باد لاستیک یا هر چیز طبیعی یا مصنوعی دیگری باشد. هر شیئی که می‌توان به آن آدرس پروتکل اینترنت (IP) اختصاص داد و قادر به انتقال داده‌ها از طریق شبکه باشد نقش “چیز” در اینترنت اشیا را ایفا می‌کند.
به طور فزاینده‌ای، سازمان‌ها در صنایع مختلف از IoT برای عملکرد کارآمدتر، درک بهتر مشتریان برای ارائه خدمات به مشتریان، بهبود تصمیم‌گیری و افزایش ارزش کسب‌وکار استفاده می‌کنند.
اینترنت اشیا چگونه کار می‌کند؟
یک اکوسیستم اینترنت اشیا متشکل از دستگاه‌های هوشمند مبتنی بر وب است که از سیستم‌های تعبیه‌شده مانند پردازنده‌ها، حسگرها و سخت‌افزار ارتباطی برای جمع‌آوری، ارسال و اقدام بر روی داده‌هایی که از محیط خود به دست می‌آورند، استفاده می‌کنند. دستگاه‌های IoT داده‌های حسگری را که جمع‌آوری می‌کنند با اتصال به دروازه اینترنت اشیا یا سایر دستگاه‌های لبه به اشتراک می‌گذارند که در آن داده‌ها به ابر ارسال می‌شوند تا به‌صورت محلی تجزیه و تحلیل شوند.
گاهی اوقات، این دستگاه‌ها با سایر دستگاه‌های مرتبط ارتباط برقرار می‌کنند و براساس اطلاعاتی که از یکدیگر دریافت می‌کنند، عمل می‌کنند. دستگاه‌ها بیشتر کار را بدون دخالت انسان انجام می‌دهند، اگرچه افراد می‌توانند با دستگاه‌ها تعامل داشته باشند – برای مثال، آن‌ها را راه‌اندازی کنند، دستورالعمل‌ها را به آن‌ها بدهند یا به داده‌ها دسترسی پیدا کنند.
اتصال، شبکه و پروتکل‌های ارتباطی مورد استفاده با این دستگاه‌های دارای وب تا حد زیادی به برنامه‌های خاص اینترنت اشیا مستقر شده بستگی دارد.
اینترنت اشیا همچنین می‌تواند از هوش مصنوعی (AI) و یادگیری ماشینی برای کمک به آسان‌تر و پویاتر کردن فرآیندهای جمع‌آوری داده‌ها استفاده کند.
چرا IoT مهم است؟
اینترنت اشیا به مردم کمک می‌کند هوشمندتر زندگی و کار کنند و همچنین کنترل کاملی بر زندگی خود به دست آورند. علاوه بر ارائه دستگاه‌های هوشمند برای خودکارسازی خانه‌ها، اینترنت اشیا برای تجارت نیز ضروری است. اینترنت اشیا به کسب‌وکارها نگاهی بی‌درنگ به نحوه عملکرد سیستم‌هایشان می‌دهد و بینش‌هایی را در مورد همه چیز از عملکرد ماشین‌ها تا زنجیره تامین و عملیات لجستیک ارائه می‌دهد.
IoT شرکت‌ها را قادر می‌سازد تا فرآیندها را خودکار کرده و هزینه‌های نیروی کار را کاهش دهند. همچنین ضایعات را کاهش می‌دهد و ارائه خدمات را بهبود می‌بخشد، هزینه تولید و تحویل کالا را کاهش و همچنین شفافیت را در معاملات مشتری ارائه می‌دهد.
به این ترتیب، اینترنت اشیا یکی از مهم‌ترین فناوری‌های زندگی روزمره است و همچنان که کسب‌وکارهای بیشتری به پتانسیل دستگاه‌های متصل برای رقابتی نگه‌داشتن آن‌ها پی می‌برند، به کار خود ادامه می‌دهد.
اینترنت اشیا برای سازمان‌ها چه مزایایی دارد؟
اینترنت اشیا چندین مزیت را به سازمان‌ها ارائه می‌دهد. برخی از مزایا مربوط به یک صنعت هستند و برخی دیگر در چندین صنعت قابل اجرا هستند. برخی از مزایای رایج اینترنت اشیا، مشاغل را به موارد زیر قادر می‌سازد:
- نظارت بر فرآیندهای تجاری کلی آن‌ها
- بهبود تجربه مشتری (CX)
- صرفه جویی در زمان و هزینه
- افزایش بهره وری کارکنان
- ادغام و تطبیق مدل‌های کسب و کار
- اتخاذ تصمیمات تجاری بهتر
- و ایجاد درآمد بیشتر
IoT شرکت‌ها را تشویق می‌کند تا روش‌های برخوردشان با کسب‌وکارشان را بازنگری کنند و ابزارهایی را برای بهبود استراتژی‌های کسب‌وکارشان در اختیارشان قرار می‌دهد.
به طور کلی، کاربرد IoT در تولید، حمل و نقل و سازمان‌های خدماتی، استفاده از حسگرها و سایر دستگاه‌های اینترنت اشیاء فراوان است. با این حال، موارد استفاده برای سازمان‌های کشاورزی، زیرساخت‌ها و صنایع اتوماسیون خانگی را نیز پیدا کرده است که برخی از سازمان‌ها را به سمت تحول دیجیتال سوق می‌دهد.
IoT می‌تواند با تسهیل کار کشاورزان در کشاورزی به نفع آن‌ها باشد. حسگرها می‌توانند داده‌های مربوط به بارندگی، رطوبت، دما و محتوای خاک و همچنین عوامل دیگری را جمع‌آوری کنند که به خودکارسازی تکنیک‌های کشاورزی کمک می‌کند.
حسگرها می‌توانند برای نظارت بر رویدادها یا تغییرات در ساختمان‌های سازه‌ای، پل‌ها و سایر زیرساخت‌ها استفاده شوند. این کار مزایایی مانند صرفه جویی در هزینه، صرفه جویی در زمان، تغییرات کیفیت زندگی و گردش کار بدون کاغذ را به همراه دارد.
یک کسب و کار اتوماسیون خانگی می‌تواند از اینترنت اشیا برای نظارت و دستکاری سیستم‌های مکانیکی و الکتریکی در یک ساختمان استفاده کند. در مقیاس وسیع‌تر، شهرهای هوشمند می‌توانند به شهروندان در کاهش ضایعات و مصرف انرژی کمک کنند.
پس می‌بینیم که اینترنت اشیا هر صنعتی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، از جمله مشاغل در حوزه مراقبت‌های بهداشتی، مالی، خرده فروشی و تولید.
مزایا و معایب اینترنت اشیا چیست؟
برخی از مزایای IoT شامل موارد زیر است:
- امکان دسترسی به اطلاعات از هر نقطه و در هر زمان در هر دستگاه
- بهبود ارتباط بین دستگاه‌های الکترونیکی متصل
- انتقال بسته‌های داده از طریق شبکه متصل و صرفه جویی در زمان و هزینه
- و خودکار کردن وظایف کمک به بهبود کیفیت خدمات کسب و کار و کاهش نیاز به مداخله انسانی
برخی از معایب IoT شامل موارد زیر است:
- با افزایش تعداد دستگاه‌های متصل و به اشتراک‌گذاری اطلاعات بیشتر بین دستگاه‌ها، احتمال سرقت اطلاعات محرمانه توسط هکر نیز افزایش می‌یابد.
- شرکت‌ها ممکن است در نهایت مجبور شوند با تعداد زیادی – شاید حتی میلیون‌ها – دستگاه اینترنت اشیا دست و پنجه نرم کنند. در نتیجه جمع‌آوری و مدیریت داده‌ها از همه آن دستگاه‌ها چالش برانگیز خواهد بود.
- اگر اشکالی در سیستم وجود داشته باشد، این احتمال وجود دارد که هر دستگاه متصل نیز خراب شود.
- از آنجایی که هیچ استاندارد بین‌المللی سازگاری برای IoT وجود ندارد، ارتباط دستگاه‌های دارای سازنده‌های مختلف با یکدیگر دشوار است.
تاریخچه IoT
کوین اشتون، یکی از بنیانگذاران مرکز Auto-ID در موسسه فناوری ماساچوست (MIT)، اولین بار در ارائه ای که در سال 1999 به Procter & Gamble (P&G) داشت، از اینترنت اشیا نام برد. با توجه به توجه مدیریت ارشد P&G، اشتون ارائه خود را “اینترنت اشیا” نامید تا روند جدید جالب سال 1999 را در خود جای دهد: اینترنت. کتاب «وقتی چیزها شروع به فکر کردن می‌کنند» پروفسور MIT، نیل گرشنفلد، نیز در سال 1999 منتشر شد. این کتاب از اصطلاح دقیقی استفاده نکرده است، اما چشم‌انداز روشنی از اینکه اینترنت اشیا به کجا می‌رود ارائه می‌دهد.
اینترنت اشیا از همگرایی فناوری‌های بی‌سیم، سیستم‌های میکروالکترومکانیکی (MEMS)، میکروسرویس‌ها و اینترنت تکامل یافته است. این همگرایی به از بین بردن سیلوهای بین فناوری عملیاتی (OT) و فناوری اطلاعات (IT) کمک کرده است و امکان تجزیه و تحلیل داده‌های بدون ساختار تولید شده توسط ماشین را برای بینش‌هایی برای ایجاد پیشرفت‌ها فراهم می‌کند.
اگرچه اشتون اولین باری بود که به اینترنت اشیاء اشاره کرد، ایده دستگاه‌های متصل از دهه 1970 با نام‌های اینترنت جاسازی شده و محاسبات فراگیر مطرح شد.
به عنوان مثال، اولین دستگاه اینترنتی، یک دستگاه کک در دانشگاه کارنگی ملون در اوایل دهه 1980 بود. با استفاده از وب، برنامه نویسان می‌توانند وضعیت دستگاه را بررسی کنند. به این شکل در صورت تصمیم به سفر به دستگاه، تعیین کنند که آیا نوشیدنی سرد در انتظار آن‌ها خواهد بود یا خیر.
اینترنت اشیا از ارتباطات M2M تکامل یافته است، یعنی ماشین‌هایی که از طریق یک شبکه بدون تعامل انسانی به یکدیگر متصل می‌شوند. M2M به اتصال یک دستگاه به ابر، مدیریت آن و جمع‌آوری داده‌ها اشاره دارد.
اینترنت اشیاء که M2M را به سطح بعدی می‌رساند، یک شبکه حسگر متشکل از میلیاردها دستگاه هوشمند است که افراد، سیستم‌ها و سایر برنامه‌ها را برای جمع‌آوری و اشتراک‌گذاری داده‌ها به هم متصل می‌کند. M2M به‌عنوان پایه و اساس خود، اتصالی را ارائه می‌دهد که اینترنت اشیا را فعال می‌کند.